วัดธรรมกาย
บุคคลผู้แสวงหาเงินตรา จากความเอื้ออาทรของผู้อื่นนั้น ก็ไม่ได้ต่างไปจากขอทานธรรมดา ๆ แต่บุคคลผู้แสวงหาทางหลุดพ้น ย่อมเอื้ออาทร ก่อเกิดประโยชน์แก่บุคคลทุกคน

การที่เรา "ทำเนียบคนพาล" ได้จัดทำ บทความเกี่ยวกับวัด ธรรมกายขึ้นนั้น เพื่อให้ทุกคนที่มีอวิชชา ได้ลดอวิชชา นั้น ๆ ลง

ไชยบูลย์ ธัมมชโย
      บุคคลผู้นี้ เคยผ่านการเป็นพระ แต่ปัจจุบันมิใช่อีกต่อไปแล้ว เนื่องจากเขาขาดคุณสมบัติความเป็นพระมานานมากแล้ว ปัจจุบัน เขาเป็นเพียงขอทานจอมมุสาแต่งกายเสมือนพระเท่านั้น

เหตุใด เขาถึงขาดคุณสมบัติความเป็นพระ ?

ไชยบูลย์ ธัมมชโย เขารู้ว่าผิด แต่กิเลสหนา ตัญหาหนัก จึงไม่สามารถพัฒนา ตัวของเขาเองได้ การที่เขากล่าวสิ่งใดออกมานั้น ฆราวาสทุกคนควรจะใช้สติปัญญา พินิจพิจารณาให้ดี ใช้หลัก กาลามสูตร 10 เพื่อที่จะไม่ถูกบุคคลผู้มีวิชาหลอก บุคคลผู้มีอวิชชามากมายอย่างเรา ๆ ท่าน ๆ

แต่ส่วนผู้ที่ผิดแล้วไม่รู้ว่าผิด ถ้าเขามีโอกาสรู้ เขาจะสามารถพัฒนาตัวเองได้อีกไกล

เหตุผลเพียงเท่านี้ ก็สามารถตัดความเป็นพระของไชยบูลย์ ธัมมชโย ได้อย่างมิได้ มีข้อกังขา เพราะผู้เขียนได้รับรู้ รับทราบ และเห็นด้วยตาตนเอง

การที่กรรมการศาสนาละเลย มิได้ตัดสินความผิดในเรื่องนี้ เป็นความผิดพลาดอย่างมหันต์ สถาบันศาสนา เสื่อมเสียอย่างมาก เนื่องจากว่าผิดที่กล่าวข้างต้น มีความแน่นหนา เพียงพอที่จะปิดวัดธรรมกายได้ด้วยซ้ำไป (ฉ้อโกงประชาชน)

บทความส่งท้าย ความผิดอื่น ๆ
เนื่องจาก ข้อความ ข้างล่างนี้ ผู้เขียน มิได้ประสบพบเห็นด้วยตนเอง จึงยังมิสามารถ กล่าวหาวัดธรรมกายได้ แต่เป็นข้อความจากสื่อต่าง ๆ ซึ่งไม่มีรูปไม่มีเสียง และประสบการณ์ ของบุคคลอื่น


ความผิดอีกครั้งของธรรมกาย ลงวันที่ 8 เมษายน 2542
การโฆษณาลงหนังสือพิมพ์ไทยรัฐของกองทุนคุ้มครองโลกของมูลนิธิธรรมกาย เพื่อหวังลาภยศนั้น แสดงให้เห็นได้อย่างชัดเจนดีแล้ว เป็นกลุ่มที่มีมิจฉาทิฏฐิสูง ไร้ซึ่งความละอายต่อชาติ ศาสนา และตนเอง และบ่งบอกความโลภออกมาอย่างโจ่งแจ้ง ซึ่งได้แก่ ความอยากมี อยากได้ ลาภ ยศ สรรเสริญ.. ฆราวาสผู้ใด มีปัญญาสูงแล้ว ย่อมรู้แจ้งเห็นจริงว่าการผู้ที่สละแล้วทางโลก (พระ เณร) ย่อมมิต้อง การใช้ทรัพย์อย่างที่ธรรมกายอวดอ้าง การที่พระเณรรูปใด ยังต้องการปัจจัยที่เป็นเงินทองอยู่ พระเณรรูปนั้นก็ไม่ต่างกับฆราวาสอย่างเรา ๆ และที่สำคัญเป็นสิ่งต้องห้ามในวินัยสงฆ์..............
มีต่อหน้า 2
Present by The ไม้ซีกงัดไม้ซุง